نقش توان‌های محیطی درتوسعه پایدار با تاکید بر گردشگری با استفاده از ahp (مطالعه موردی: بخش دیلمان شهرستان سیاهکل)

توان­های محیطی به مجموعه توانایی­ها و استعدادها و قابلیت­های محیطی گفته می­شود که در محیط طبیعی-اجتماعی و اقتصادی وجود دارند. این توان­ها شامل شکل زمین، جهت و جریان آب­ها، جنس خاک و رویش گیاهی در محیط طبیعی و ویژگی­های جمعیتی از نظر خصوصیات کیفی جمعیت و فعالیت و نحوه چگونگی توزیع فضایی آن از بعد اجتماعی و ایفای نقش معیشتی گروه­های اجتماعی در بستر محیط، چگونگی سازمان­یابی فضایی این نقش معیشتی و محیط اقتصادی را به وجود می­آورد. هدف از این مقاله تنظیم رابطه انسان، محیط و فعالیت­های او در زمینه گردشگری در پهنه مورد مطالعه است، به گونه­ای که فعالیت­های اقتصادی، اجتماعی و اکولوژیکی، موجبات ساماندهی فضایی، مکانی و توسعه یافتگی و یا به عبارتی کامل‌تر، توسعه پایدار منطقه را فراهم کند و می­تواند نقش بسزایی در گسترش گردشگری منطقه داشته باشد. روش تحقیق در این مقاله شامل روش کتابخانه­ای، اسنادی و مراجعه به منطقه مورد مطالعه و عملیات میدانی است. همچنین بعد از جمع‌آوری داده­ها جهت تحلیل این داده­ها و شاخص­ها، از روش AHP استفاده شده است. نتایج حاصل از مدل AHP نشان داد که عامل خاک با وزن نسبی 18/0، عامل شیب با وزن نسبی 15/0 و آب زیرزمینی با وزن نسبی 14/0 بیشترین نقش را در توسعه آبادی‌های بخش دیلمان داشته‌اند. بعد از این عوامل محیطی عامل اقلیم و کاربری اراضی با وزن نسبی به ترتیب 13/0 و 12/0 قرار دارند. این عوامل به صورت مستقیم و غیرمستقیم در گسترش گردشگری روستایی می­تواند بسیار مؤثر باشد و خود جاذب یا دافع گردشگران می­گردد.